तू आणि मी!

[Appi]

मनातल्या भावनांचा सागर तू
आणि भावसागाराचा किनारा मी
सागराच्या लाटांची चंचलता तू
आणि चंचलतेला जोडणारा तरंग मी

हृदयाच्या गतीचा आलाप तू
आणि आलापाचा सूर मी
सुरांच्या माळेतला हिरा तू
आणि हिऱ्याचा प्रकाश मी

फुलाच्या गाभ्यातला सुगंध तू
आणि सुगंधाचा श्वास मी
श्वासांची ताल तू
आणि तालांचे ऐक्य मी

तुझे अमोल स्वप्न मी
आणि माझे स्वप्नमोल तू
जसं पाण्याचा थेंब आणि थेंबातले पाणी
तसं  माझ्यातला तू आणि तुझ्यातला मी

Written by: Appi

[Ankush S. Navghare, Palghar]

Appiji... Khup sundar
Agadi pahilyach ball la sixer...

[Appi]

Dhanyawad!

[sweetsunita66]

छान  कविता ! 

[Çhèx Thakare]

chan

[Bahuli]

Mastach ahe Kavita

[वैशाली]

श्यामले -


तू छोकरी, नहि सुन्दरी।
मिष्कील बाल चिचुन्दरी।
काळा कडा मी फत्तरी।
तू काश्मिरांतिल गुल्‌-दरी!

पाताळिचा सैतान मी।
अल्लाघरीची तू परी।
तू मद्रदेशिय श्यामला।
मी तो फकीर कलन्दरी!

मैदान मी थरर्पाकरी।
तू भुमि पिकाळ गुर्जरी।
अरबी समुद्रहि मी जरी।
तू कुद्रती रसनिर्झरी!

आषाढिचा अन्धार मी।
तू फाल्गुनी मधुशर्वरी!
खग्रास चंद्र मलिन मी।
तू कोर ताशोव सिल्व्हरी!

बेसूर राठ ''सुनीत'' मी।
कविता चतुर्दश तू खरी।
"हैदोस'' कर्कश मी जरी।
''अल्लाहु अक्बर'' तू तरी!

माजूम मी, तू याकुती।
मी हिंग काबुलि, तू मिरी।
अन् भांग तू चण्डोल मी।
गोडेल मी, तू मोहरी!

मी तो पिठ्यातील बेवडा।
व्हिस्कीतली तू माधुरी।
काडेचिराइत मी कडू।
तू बालिका खडिसाखरी।

पँटीस तू, कटलेट मी।
ऑम्लेट मी, तू सागुती।
कांदे-बटाटे-भात मी।
मुर्गी बिर्यानी तू परी!

अक्रोड मी कंदाहरी।
तू साहर्‍यातील खर्जुरी।
इस्तंबुलीय अबीर मी।
नेपाळची तू कस्तुरी!

मी घोंगडे अन् लक्तरी।
मख्मूल तू मउ भर्जरी।
बेडौल वक्र त्रिकोण मी।
तू लम्बवर्तुळ गे परी।

तू वाढली कितीही जरी।
मज वाटसी पण छोकरी।
जरी मूल हे कमरेवरी।
तरी तू मला छकुल्यापरी!

गांभीर्य आणि वयस्कता।
जरीही तुझ्या मुखड्यावरी।
स्मरते मला तव सानुली।
मूर्ती मनोहर पर्करी!

लव हासरी, लव लाजरी।
लव कावरी, लव बावरी।
चिनिमातिची जणु बाहुली।
मउ शुभ्र, सफेत नि पांढरी!

चल सोनुले, छकुले, घरी।
वात्सल्य गे दाटे उरी।
निर्दोष तो देशील का।
पापा छुपा फिरुनी तरी?

तू दोन इंच जरी दुरी।
फर्लांग भाससि गे परी।
चल श्यामले, म्हणूनी घरी!
बसु खेटुनी जवळी तरी!

घे माडगे, घे गाडगे।
घे गुलचमन्, घे वाडगे।
ताम्बूल घे, आम्बील घे।
घे भाकरी, घे खापरी!

किति थांबू मी? म्हण ''होय'' ना।
खचली उमेद बरी उरी।
झिडकारुनी मजला परी।
मत्प्रीतिचा न "खिमा" करी!

कवी : प्र. के. अत्रे (केशवकुमार)

------------------------------


श्यामलेचे उत्तर -

   
तू जोकर, जॉनी वॉकर।
मुष्किल आणि बिलंदर।
काळा कडा तू फत्तरी।
- तव उक्ती अगदी बरोबरी।

पाताळिचा सैतान तू।
ब्रह्मसमंध-तैनाती तू।
मी मद्रदेशिय श्यामला।
तू आंध्रदेशिय गोरिला।

मैदा न तू, वा भाकरी।
खमण ढोकळा न तू गुर्जरी।
"अरबी समुद्र" तू?
डबके तू वीस वीती।

आषाढिचा अंधार तू।
ग्रीष्मातला अंगार तू।
खग्रास चंद्र मलिन तू।
नव्हे, राहू तू केतू तू!

अर्थशून्य नवकाव्य तू।
मी बालकवींची वैखरी!
'हैदोस" तू मर्कटाचा।
अल्लाबिल्लाची तुझी न्यारी वाचा।

कोण हे माजूम- याकुती -
हिंग-मिरी विकत फिरती?
भांग तू, चण्डोल तू।
चंगीभंगी दंगी भांगी तू।

तू पिठ्यातील बेवडा।
पन्ह्यातिल मी माधुरी।
काडेचिराइत तू कडू।
मी युवती खडिसाखरी।

थकले अता मी तव वर्णनी।
घेतला असशिलच रोख तू जाणुनी।
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
झिडकारुनी तुजला सत्वरी।
बिलंदरीचा तव मी "खिमा" करी।

[वैशाली]

    श्यामले -               श्यामलेचे उत्तर


तू छोकरी, नहि सुन्दरी।                   तू जोकर, जॉनी वॉकर।
मिष्कील बाल चिचुन्दरी।                  मुष्किल आणि बिलंदर।
काळा कडा मी फत्तरी।            काळा कडा तू फत्तरी।
तू काश्मिरांतिल गुल्‌-दरी!                 - तव उक्ती अगदी बरोबरी।   
                        
पाताळिचा सैतान मी।             पाताळिचा सैतान तू।
अल्लाघरीची तू परी।                      ब्रह्मसमंध-तैनाती तू। 
तू मद्रदेशिय श्यामला।             मी मद्रदेशिय श्यामला।    
मी तो फकीर कलन्दरी!            तू आंध्रदेशिय गोरिला।

मैदान मी थरर्पाकरी।               मैदा न तू, वा भाकरी।
तू भुमि पिकाळ गुर्जरी।            खमण ढोकळा न तू गुर्जरी।   
अरबी समुद्रहि मी जरी।             "अरबी समुद्र" तू?
तू कुद्रती रसनिर्झरी!                        डबके तू वीस वीती।

आषाढिचा अंधार मी।                 आषाढिचा अंधार तू।
तू फाल्गुनी मधुशर्वरी!            ग्रीष्मातला अंगार तू।
खग्रास चंद्र मलिन मी।              खग्रास चंद्र मलिन तू।
तू कोर ताशोव सिल्व्हरी!                   नव्हे, राहू तू, केतू तू !       

बेसूर राठ "सुनीत"' मी।              अर्थशून्य नवकाव्य तू।
कविता चतुर्दश तू खरी।                     मी बालकवींची वैखरी ! 
'हैदोस" कर्कश मी जरी।              'हैदोस" तू मकटाचा।
''अल्लाहु अक्बर'' तू तरी!                  अल्लाबिल्लाची तुझी न्यारी वाचा। 

माजूम मी, तू याकुती।              कोण हे माजूम- याकुती -
मी हिंग काबुलि, तू मिरी।            हिंग-मिरी विकत फिरती?
अन् भांग तू, चण्डोल मी।              भांग तू, चण्डोल तू।
गोडेल मी, तू मोहरी!                        चंगीभंगी भंगी तू।

मी तो पिठ्यातील बेवडा।              तू पिठ्यातील बेवडा।
व्हिस्कीतली तू माधुरी।                     पन्ह्यातिल मी माधुरी।
काडेचिराइत मी कडू।                 काडेचिराइत तू कडू
तू बालिका खडिसाखरी।             मी युवती खडिसाखरी।

पँटीस तू, कटलेट मी।                       थकले अता मी तव वर्णनी।
ऑम्लेट मी, तू सागुती।                     घेतला असशिलच रोख तू जाणुनी।
कांदे-बटाटे-भात मी।              .   
मुर्गी बिर्यानी तू परी!                          .   
                                                 .                       
अक्रोड मी कंदाहरी।               .
तू साहर्‍यातील खर्जुरी।          .
इस्तंबुलीय अबीर मी।           .
नेपाळची तू कस्तुरी!             .   
                                                 .                             
मी घोंगडे अन् लक्तरी।           .   
मख्मूल तू मउ भर्जरी।            .
बेडौल वक्र त्रिकोण मी।           .
तू लम्बवर्तुळ गे परी।             .
   
तू वाढली कितीही जरी।           .
मज वाटसी पण छोकरी।          .      
जरी मूल हे कमरेवरी।           .
तरी तू मला छकुल्यापरी!          .

गांभीर्य आणि वयस्कता।                      .
जरीही तुझ्या मुखड्यावरी।          .
स्मरते मला तव सानुली।                      .
मूर्ती मनोहर पर्करी!             .

लव हासरी, लव लाजरी।           .   
लव कावरी, लव बावरी।          .
चिनिमातिची जणु बाहुली।           .   
मउ शुभ्र, सफेत नि पांढरी!          .

चल सोनुले, छकुले, घरी।           .   
वात्सल्य गे दाटे उरी।             .
निर्दोष तो देशील का।           .
पापा छुपा फिरुनी तरी?          .

तू दोन इंच जरी दुरी।              .
फर्लांग भाससि गे परी।          .      
चल श्यामले, म्हणूनी घरी!          .
बसु खेटुनी जवळी तरी!          .

घे माडगे, घे गाडगे।              .
घे गुलचमन्, घे वाडगे।          .
ताम्बूल घे, आम्बील घे।           .
घे भाकरी, घे खापरी!             .

किति थांबू मी? म्हण "होय" ना।        .
खचली उमेद बरी उरी।          .
झिडकारुनी मजला परी।                    झिडकारुनी तुजला सत्वरी। 
मत्प्रीतिचा न "खिमा" करी!                बिलंदरीचा तव मी "खिमा" करी।

कवी : प्र. के. अत्रे (केशवकुमार)

[vijaya kelkar]

Appi...
       अगदी छान कविता <> <> <>