किनारा

[विक्रांत]

केसात गुंफुनी वारा
रेखुनी कपाळी तारा
भटकेल भोवती मी 
होवूनि तुझा किनारा   
 
मातीत माखु दे टाचा
चटका बसो उन्हाचा
प्रत्येक स्पर्श सुखाचा
असेल तुझ्या जलाचा

ते रंग मावळतीचे
गूढ गुंजन अंधाराचे
हे ह्रदय तारकांचे
मन होय प्रकाशाचे

जनरीत व्यवहार
मज नकोच आता ते
सुटुनी बंध अवघे 
तव कुशीत येवू दे 

भय द्वेष दु:ख चिंता
सारे हरवून जावे   
यशगान कीर्ती प्रीती
तुलाच सदैव ध्यावे

विक्रांत प्रभाकर