पाघळणे माझे..

[विक्रांत]

ढुंकूनही माझ्याकडे
राणी आता पाहू नको
उडालेत केस बहु
कलपाला हसू नको

थकलेत सांधे सारे
करकर वाजतात
भिंगाआड डोळे रूप
कसे बसे पाहतात

पाघळणे माझे असे
मनावर घेवू नको
पुरुषाची जात आहे
विचार तू करू नको

कधी कधी रूपामध्ये
मन असे अडकते
चाली मध्ये भान कधी
वेडे खुळे हरवते

असू देत मन जरी
तुजवरी भाळलेले
सुजाण तू व्यवहारी
तुज जग कळलेले

विक्रांत प्रभाकर