अशी आपली मैत्री..

[Shivshankar patil]

पूष्प मैञीचे असे उमलले
रंग छटा छायेच्या घेऊनी
निस्वार्थानी गंधाळलेले
श्वास अखेरचा होऊनी
कधी करूणेचा सागर
कधी डोक्यावरी अंबर
कधी पाठीशी उभा धिर मनोहर
कधी अल्लड मस्ती
कधी कुरबुर दोघांतली
कधी संत पाण्याचा झरा
कधी खळखळणारा वारा
कधी प्रितीचा मनोहर बंगला
तर कधी
पत्त्यासारखा ढासळणारा हवेतच
हृदयाने हृदयाला बांधलेली
रेशीम गाठ कायमची
सोबत असताना ही
   व नसतानाही होणारा भास..........