Marathi Kavita : मराठी कविता

जन्म सरत नाही साला
निरुद्देश चाललेला
पोटापाई  बांधलेला
खुंट्यास कुण्या  ||
जीव कळत नाही साला
कुठे कुठे सांडलेला
कुणासाठी थांबलेला 
वेड्यागत खुळा ||
जगायचं कशाला
प्रश्न खाज सुटला
साल सोलटून गेला
अनुत्तरीत  ||
भोगातल्या क्षणांचा
हा डंख अतृप्तीचा
किती जन्म वाहायचा
नामर्दपणे ||
जगणाऱ्यांनो जगा रे
खिसे पोट भरा रे 
एक दिशी मरा रे
तोंड वासून ||
तिरडी आपुली बांधून
चाललो खांदी घेवून
अवघा जाणून सोडून
पसारा हा ||

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/