कानफाटा

[विक्रांत]

बुजक्या कानाच्या कानफाटा मी
अलख निरंजन ध्वनी मनी
होम धडाडे सोहम अंतरी
अन देहाच्या वीणेमधुनी
तत्वमसीचा नाद झंकारी
पवनच्या या वावटळीतून
मन उसळते देह सोडून
जाते वरवर स्थिर होवून
निजते घेवून शून्य उशाला
त्या निद्रेत मी नसलेल्या
असते केवळ निळे आकाश
भरून उरतो शुभ्र प्रकाश
स्वप्न हि कुणा कळू लागते
जीवनाचा अट्टाहास

विक्रांत प्रभाकर