गाव मूझं बरं

[काव्यमन]

गाव माझं बरं
गाव सुटलं
लोकं तुटली
भूके पायी या
शहर गाठलं
शहरात नुसतीच
माणसं मेंढरावानी
कोणी कोणाला न जाणती
गाव माझं बरं
त्यात माणसं राहती
माणसं माणसाला जाणती
शहरात मी विरळा
नाही संगे साथी
सगी सोयरी मी दुरावली
गावाची मज् लागलीया ओढ
मन म्हणती हे शहर सोड
शरीर झाहले आता रोड
आठवणी झाल्या आता
बऱ्या न होणाऱ्या फोड
          --- काव्यमन

[केदार मेहेंदळे]

chan

[मिलिंद कुंभारे]

छान....

[sweetsunita66]

छान कविता  गावाची अवीट गोडी आहे कवितेत