गवसेल का माणुसकी

[meenakshi mali]

नवं जुनं करत
आयुष्य सरत जातं
क्षण न् क्षण
परकं होऊन जगावं लागतं
नवं आलं की बंद
पडलेल्या वस्तूला फेकावं तसं
माणूस माणसाला फेकून देतो
जगणं नकोसं होतं
माणुसकी गवसते का कुठ
शोधत रहावं लागतं
भावना शुन्य जगात
पैसा झालाय महान
आई बाप भाऊ बहीण
नाती झालीत लहान
कसं जगावं जगात
प्रश्न पडतो
उत्तर मात्र हरवलेलं असतं
आधाराची अपेक्षा नका ठेऊ आता
आई बाबांनो कारण
कुणाचा नटसम्राट व्हायला नको
रक्तातलं जरी असलं आतडं
आपलेपण आटलंय आता
मायेची ऊब आता
कुणाला नकोशी होते
कोणाला कसलेच बंधन नको वाटतं
आठवणी तशाच पाठमो-या होत जातात
हरवत अन् विरत जातं प्रत्येक नातं
कोणीच कोणाला नकोसं असतं
प्रायवसीच्या नादात मायेनं 
बांधलेलं सांधलेलं घरटं तुटलेलं असतं

-Meenakshi