दासी आणि अर्धयोगी

[SunilShinde]

दूरच्या राऊळात एक उदास दासी
सेंद्रीय जगण्याचे शिंतोडे भांगांवर
सप्तवेदीआधी जणु गढुळली बारव
कुंतीचा शरीरधर्मच तो अंगांगांवर

अस्तित्व उधळले अस्तित्वा अर्थ देण्या
निस्वार्थ निसंग जगणे प्रारब्धी आले
निमुट सगळे साहले शापितेने
ऐश्वर्याची तहान शमेना भोगांवर

कलंकच तो योगी हतबल ओरडला
तार्यांचे गीत गावे कुणासवे कसे
तपश्चर्या ढळली..स्वर्ग ना अवनी
शुष्क भरार्या भेटींच्या जागांवर

यावत् जिवेत सुखम् जिवेत
मानते परी ती धुक्यात हरवली
विस्कटला केशसंभार कुणास्तव
मोक्षवेल वाढेल फक्त वेदांगांवर

गाभुळल्या घराला सृजनाचे डोहाळे
सोवळे अंग कुणाचे सांगावे कुणी
सखा-सखीच राहू सांगावा अर्धयोग्याचा
अनंत वाटा तरी भूत मागांवर

- - सुनिल शिंदे