माणसे

[विनायक आनिखिडी]

माणसे
माणसांच्या जंगलात माणसेच माणसे
अजून मानसाळली नाहीत अशी माणसे
ह्रदयास बोचके बोल बोलणारी माणसे
बोलुनी फक्त हृदय जिंकणारी काही माणसे
जिंकून उरी बसून रक्त शोषणारी माणसे

कसे म्हणू मी माणसास खरी खुरी हि माणसे
श्वापदा परी चीर हरणारी माणसे 
कसे अजून जगतात माणसात माणसे
किती तरी रोज मरत जगतात काही माणसे

अजून माणसे अशी मोजकीच माणसे
त्यातून अजून मोजके असतात देव माणसे
माणुसकीस मारुनी हसतात रोज माणसे
एकांतात जाउनी रडतात काही माणसे

घडा पापाचा भरुनी मस्त जगतात काही माणसे
पापास घाबरून सदा राहतात साधी माणसे
अशी कशी यंत्रा परी राहतात काही माणसे
संवेदना हरून वृक्ष झालीत फार माणसे

अमाप शौर्य करुनी जग जीकणारी माणसे
जगतात दिपास्थंभ असे असतात काही माणसे
नामा तुका नी ज्ञाना परी असतात देव माणसे
शिवबा नी लक्ष्मीबाई परी असतात शूर माणसे

आज कसे शोधू मी माणसांत माणसे
मलाच आधी शोधू द्या माझ्यात देव माणसे
कृत्रिम अशा जगतात रमतात आज माणसे
निसर्गात रमून त्यास जपतात काहीच माणसे


सक्खे चुलत नी रक्ताच्या नात्यात काही माणसे
संकटात येतात धाऊन परकीच सदा माणसे
सभ्यतेत जगावे जोडीत सदा माणसे
जोडून माणसे मरून जगतात सदा माणसे

माणसांच्या जंगलात माणसेच माणसे
कसे म्हणू मी माणसास खरी खुरी हि माणसे

                                                              विनायक आनिखिंडी,पुणे