उंट रेती अन तो

[विक्रांत]

तीन पाहुणे उंटावरती
नवलाईने बघत रेती
आणि चालला एक पुढे
जयास दुसरी नाही गती 

दूरदूरवर झाड नाही
वरती खालती लाहीलाही
तरीही मजा येतेय किती
नवी दुनिया नवे मनही

आज कुणी तर उद्या कुणी
उंट वाहती त्याच प्रवाही
आणि सैल तुमान पठाणी
शीड सुकाणू होवून दोन्ही

अखेर जगणे असते काय
पसरट उंटाचेच पाय
धसती खचती वाळूमध्ये 
तरी सदैव पुढती जाय

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/