कविता II कवाडाकडं बघत बघत जिंदगी निघाली II

[siddheshwar vilas patankar]

माझे अंदाज कधीच चुकत नाहीत

नेहमी अंतरलहरींचा शोध घेतो

त्यातूनच समोरच्या मनाचा बोध घेतो

कवाडातून खरं खोटं बाहेर येतं

कोण  किती पाण्यात आहे ते कळतं

हि उर्मी पूर्वीपण होती

पण तिची तेवढी गरजच नव्हती

पावलापावलावर सुखे हात जोडून उभी होती

जसा दिवस होता तशीच रात्रही होती

चंद्राने ऊन दिलं असतं तरी चाललं असतं

सूर्याकडून चांदणंपण कबुल केलं असतं

चरितार्थाची वाट धरिता कुंडलिनी जागृत झाली

काही पावलं खरी तर काही खोटी निघाली

आजवर केलेली जमापुंजी

बघता बघता बुडीत निघाली

कवाडाकडं बघत बघत जिंदगी निघाली


सिद्धेश्वर विलास पाटणकर C