दवा रोज उरते

[dwait]

आता दारुखाण्यात दवा रोज उरते
जरा घोट घेता तुझे नाव स्मरते
आता आसवानिंच मी भरतो हे प्याले
अताशा सयांचिच नशा फार होते

उन्हे कोवळी ती आता रुक्ष झाली
फुले लाजरी ती कशी दुष्ट झाली
कसे ओस पडले हे सारे नजारे
उगा सागराने बदलले किनारे
आता ही उदासी मला धुंद करते
इथे खोल ती आग अजून मंद जळते
अशी मग भडकते जरा घोट घेता
कधी आगीला का दवा ही विझवते

आता दारुखाण्यात दवा रोज उरते
जरा घोट घेता तुझे नाव स्मरते


कवी - द्वैत