खुप रडलो मी

[अमोलभाऊ शिंदे पाटील]

खुप रडलो मी
अन रडता रडता
एका कोपऱ्यात दडलो मी
दडायला गेलो मी
पण पाय जातींन
घातला मध्ये अन पडलो मी
कस बस उठलो मी
अन तिथून खूप सावरलो मी
सावरलो असा की
पुन्हा त्या व्यक्तीचा
चेहरा सुद्धा पहायचा नाही
या ध्येया पाशी येऊन अडलो मी
काय करणार मी
प्रेम असं असत ना
जिथं जाऊ वाटतं नाही
तिथं पुन्हा त्या व्यक्तीच्या
जीवनाच्या वाटेवर जाऊ वाटतं नसतानाही
ती व्यक्ती खूप अडचणीत
असेल या चिंतेत नेहमीच असतो मी
हृदय पण खूप खेळलं ओ
माझ्याशी तिची चिंता असताना
देखील नेलं ओ मला लग्नाच्या
बंधनाशी बेडी पण अशी पडली
कि तिथून तिला साधं पाहणं सुद्धा होत नाही
जरी पाहू वाटलं तर अश्रूंचा
या बांध कोणी थांबू शकत नाही

✍🏻(कवी.अमोलभाऊ शिंदे पाटील).मो.9637040900.अहमदनगर