आठवतात ते अवीट क्षण

[sunitsonnet]

आठवतात ते अवीट क्षण
दिसतात त्या पाऊल खुणा
वाटते करावे पुन्हा सिंहावलोकन
काही खुणा सुखवणाऱ्या
काही मनाला टोचणाऱ्या

हरवून जातो त्या क्षणामध्ये
एवढेच माझ्या हातामध्ये
दोन तापानंतर सुमधुर स्वर
पुन्हा कानी पडला
माझं नाव ऐकताच तुलाही
सर्व काही आठवलं असणार
मन पुन्हा तारुण्यात गेलं
बागडलं बेधुंद मधहोश झालं
आठवणीतील तो प्रत्येक क्षण
स्मरण पटलावरून पुढे सरकला

वास्तवात आलो तेव्हा आकांताने
पुन्हा त्या नगरी शोध घेतला
ना भेटलीस ना दिसलीस तू
तरी ही आनंदी बेभान मी
काही तरी शोध लागला
शोध लागला
शोध लागला

स्वरचित
सुनीत  Sonnet 

[Atul Kaviraje]

     सुनीत (Sonnet )सर,

     प्रस्तुत "आठवतात ते अवीट क्षण", या विरह कवितेतून आपण त्या आठवणींना पुन्हा नव्याने उजाळा दिला आहे. कवितेतील नायक हा त्या आठवणींमधून पुन्हा एकदा भूतकाळात जातोय. तेव्हाचे ते त्याचे घालवलेले नायिकेसह प्रेम दिवस, काही सुखद तर काही दुःखद आठवणी , त्याला आठवतात, तिथे तो तिचा शोध घेण्याचा प्रयत्नही करतो.

     पण त्या आठवणीत रमून कवितेतील प्रेमी जेव्हा वास्तवात येतो, तेव्हा त्याला सत्य हे कळून चुकते, आपल्या प्रेमिकेचा शोध घेता त्याला ती काही तेथे सापडत नाही, तरीही त्याच्या मनाला काहीतरी गवसल्याचा एक अपरिमित आनंद होतो. सुंदर गर्भितार्थ असलेली आपली हि विरह कविता आवडली.

     जावे केव्हा तरी आठवांच्या गावा
     ऐकावा तेव्हाचा सुरेल मारवा
     ऐकता, हाती तिचा हात असावा,
     तिच्या डोळ्यात तो स्पष्ट दिसावा.

     तिचा सहवास आजही आठवावा
     जगण्याचा तोच एक मार्ग असावा
     लपविण्याचा कितीही केला प्रयत्न
     तरी वाहणाऱ्या आसवांतून तो दिसावा. 

-----श्री अतुल एस परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-२६.०६.२०२१-शनिवार.