प्रेमांन्तिका

[mkapale]

नेहेमीच्या ठिकाणी भेट तातडीने
गोंधळलेला तो होता अन खंबीर ती
सोडचिठ्ठी देते म्हणाली नात्याला
शांततेत दाटले होते प्रश्न किती

थोडा वेळ आसवांची जुगलबंदी
निश्शब्द भावनांच्या थारोळ्यात झाली
अचानक आलेल्या ठसक्यात तिच्या
दिसली रूमालावर रक्ताची लाली

हातात हात घेऊन ती म्हणाली..पुढे आहे
तुझ्या अवघ्या आयुष्याचा दिवस नवा
आली आहे माझ्या आयुष्याची संध्याकाळ
प्रेमाचा झरा आता तू दुसरीला द्यावा

खऱ्या मायेत माझा रोगही लपला नाही
वचन देते पण काळीज हातावर ठेवून
माझ्या हक्काचं प्रेम घ्यायला येईन
तुझ्या घरी तुझी लेक बनून...मी लेक बनून
.
.
.
.
.
सगळ्यांचंच प्रेम होत नाही सफळ
जे आता आहे जुळलेलं ते जपावं
नशिबाची फिरकी चालण्याआधी
सोबत घेऊन 'आपल्यांना' जगत रहावं