"आरामदायी आसनांसह फायरप्लेस"

[Atul Kaviraje]

शुभ संध्याकाळ, शुभ रविवार.

"आरामदायी आसनांसह फायरप्लेस"

चूल पेटीतून उडणारी लहान लहान आगीची लाट
आसमानातला चंद्र आणि ताऱ्यांची शांतता अफाट
कधी त्याच्या प्रकाशात असतो शांतीचा वास,
आणि चूलीच्या अंगी निराकार शांतीचा प्रकाश.

फायरप्लेसच्या कोनात बसून मी धग घेतो
वर दिसणारे चमकते तारे, त्यांचे थोडेसे स्मित
प्रत्येक झळ, प्रत्येक स्पर्श आपल्या मनाला स्पर्शतो,
आणि शांततेत हरवलेल्या विचारांना इथे तो आवरतो.

आग झळकत असताना चिमणीतुन येणारा धूर
लहान तुकड्यांच्या विस्कटलेल्या आवाजांचा सुर
कोपऱ्यात असतं ते आरामदायी आसन,
उबदार कोपरा , एक गोड आश्रय.

पुस्तकांचा ढिगारा, चहा आणि बिस्किटांचा गोड  गंध
जणू प्रत्येक पानावर शब्दांचे उधळलेले रंग
इथेच विसरून जातो व्यस्त दिवसाचा गोंधळ,
फक्त थोडी शांतता, आणि एक चूल पेटीतील ज्वाळा.

त्या फायरप्लेसच्या गडद रंगांनी
आपल्या मनाच्या गाभाऱ्यात उब जाणवते
जणू प्रत्येक ताणतणाव, प्रत्येक चिंता,
तापलेल्या आगीमध्ये क्षणार्धात  विलीन होतात.

कसलीही धावपळ नाही , कसलीही घाई नाही
सर्व काही शांततेत बसून बघावे
फायरप्लेसच्या पेटणाऱ्या उबदार धगीने, 
मनाची उर्जा पुन्हा नवी होते.

वाऱ्याच्या हलक्या झुळूकीत थोडीशी धुंदी
आश्रयाला फायरप्लेस जवळचे आसन
स्मरण करायला लावतात, त्या निरंतर आठवणी,
ज्या शांततेने आपल्याला सांत्वन देतात.

तिथे एक जादू भरली आहे
सुर्यास्तापासून ते चंद्राच्या लुकलुकण्यापर्यंत
फायरप्लेसच्या आगीत एक कथा आहे,
त्यात लहान मोठ्या आठवणींचा ओलावा असतो.

कधी लहान लहान ज्वाळा फडफडतात
कधी आगीची एक लांब शिखा उंचावते
सर्व काही बघून, येते एक गोड धुंदी,
जी आपल्याला त्या आरामदायी आसनासोबत मिळते.

पुस्तकाच्या पानावर लहानशा विचारांचे गंध
आणि मनाच्या खोलीत उबदार शांततेची लांब धारा
अशा या फायरप्लेसच्या सोबतीत,
विसरून जातो आपण आपले दुःख.

एक नवा आरंभ, एक स्वप्न उलगडते
रात्रीच्या अंधारात एक नवीन सूर्योदय होतो
उष्णतेने ऊबदार झालेल्या या जागेत,
फायरप्लेस आणि आरामदायी आसन ठाव घेते.

इथे कधी शंकेचे धुके उडते
तर कधी एक मंद शांती नहाते
जिथे आपले ह्रदय, मन आणि शरीर एक होतात
तेथे फायरप्लेस आणि आसनाच्या आच्छादित उबेत,
पूर्ण विश्रांती आणि शांती मिळते.

--अतुल परब
--दिनांक-15.12.2024-रविवार.
===========================================