"संध्याकाळी पथदिवे चालू"

[Atul Kaviraje]

शुभ संध्याकाळ, शुभ शुक्रवार.

"संध्याकाळी पथदिवे चालू"

सूर्य बुडाला क्षितिजाच्या काठावर
आसमानात रंग पसरला धूसर
संध्याकाळच्या निळ्या शीतलतेत,
सर्वत्र गडद सावल्या साठल्या होत्या.

आणि त्या शांततेत, जणू एक शोर
पथदिव्यांची मंद रोशनी उलगडली
एक एक दिवा स्पर्श करतोय जणू,
सांगतोय, एक नवा गोड संकल्प.

क्षितिजावर रात्र उतरते, ती समोर येते
पथदिव्यांची मग ओळख पटते
रुंद रस्त्यांवर, झाडांच्या सावल्यांत,
जन्म घेतात हजारो प्रश्न.

तारे मंद, काही चमकतात, काही अदृश्य होतात
पण सर्वात सुंदर तेच आहे, जे दिसत नाही
ते एक शांततेचं प्रतीक, एक मूक संवाद,
संध्याकाळी जणू शहराच्या रस्त्याना स्पर्शतात. 

दिवे लावल्यावर, तो प्रकाश जणू एक प्रेमळ स्पर्श
चुकता चुकता चालणाऱ्या पावलांना
हरवलेल्या अंतःकरणांना ओळख दाखवतो,
प्रत्येक वळणावर, काहीतरी नवा सुर सापडत जातो.

संध्याकाळच्या त्या मस्त धुंदीत
एक एक दिवा जणू आकाशातील ताऱ्यांशी संवाद साधतो
आकाशाची गडद मऊ रेशमी कनात,
पथदिवे त्यात एक लहानसा दीपोत्सव  साजरा करतात.

कधी लहान लहान गाड्या, कधी चालणारी माणसे
सर्व गोंधळ सोडून त्या दिव्यांच्या छायेत येतात
शहराला एक नवं  रूप मिळतं,
आणि जीवनाला नवी दृष्टी लाभते. 

तिथे, त्या पथदिव्यांच्या प्रकाशात
नवीन विचार जन्म घेतात
क्षितीजाच्या काठावर उभ्या असलेल्या प्रत्येकाला,
नवीन वळण, नवीन दिशा मिळते.

दिवे उंचावर दिसतात, कधी गडद, कधी मंद
पण त्यामध्ये, जीवन भरलेले असते
आणि त्या रात्रीत, प्रत्येक दिवा सांगतो,
चला, चला, या रस्त्यावर सांडलेली शांती शोधा.

आणि प्रत्येक पथदिव्याखाली चालताना
जणू शहर सांगते: "तुम्ही कुठूनही येत असाल
तुम्हाला आढळेल एकच रस्ता,
माझ्या दिव्यांच्या राज्यात तुम्ही असता. 

संध्याकाळी, पथदिवे चालू होतात
आणि एक नवा आशावाद फुलतो
त्याच प्रकाशात जीवनाचा मार्ग समोर येतो
आणि रात्र कितीही गडद असली तरी,
दिव्यांच्या मंद लाटांमध्ये विश्वास वाटतो.

--अतुल परब
--दिनांक-20.12.2024-शुक्रवार.
===========================================