"हिरवळ आणि मऊ सूर्यप्रकाश"

[Atul Kaviraje]

शुभ सकाळ, शुभ बुधवार.

"हिरवळ आणि मऊ सूर्यप्रकाश"

सकाळची हवा हळुवार गंध घेऊन येते
पक्ष्यांची कलकल मध्येच कानावर पडते 
हिरवळीची गादी पसरलेली, मातीवर फुललेली,
पाहताना, मन भरून जातं, अशी हिरवाईत रंगलेली.

पानांचा सळसळाट, शांतपणे वाऱ्याचे वाहणे
सृष्टीचे हिरवळीत सुंदर रंग भरणे
झाडांची सावली, त्यातला गारवा आश्वासन देणारा,
प्रत्येक पानापानात जीवनाचा रस भरलेला.

सूर्याची किरणं हिरवळीवर जणू प्रेम करतात
आनंदाने आणि मायेने तिला कुरवाळतात 
प्रेमळ आलिंगन, पृष्ठभागावर जणू सोनेरी भास,
त्याच्या प्रत्येक स्पर्शाने पाती धुंद होतात.

वाऱ्याची थंडक चांगली रेशमी लागते
मनात, तनात ती साचून रहाते
किरणे स्पर्शत रहातात मऊ हिरवळीला, 
वारा डोलवत रहातो हिरव्या पातीला.

आज सकाळीच एक विलक्षण शांती आहे
जीवनाच्या कोलाहालापासून दूर ठेवते आहे
हिरवळ आणि सूर्यप्रकाश, एक गोड कथा आहे,
शांततेच्या प्रवाहातली एक कविता आहे.

आकाशात सूर्याची ऊबदार किरणे पसरतात
ती हिरवळ अधिक सजते, खूपच सुंदर बनते
तिच्यावरले दंव मोत्याप्रमाणे चमकतात,
पहाटे पहाटे तिला न्हाऊ घालतात. 

हिरवळीच्या प्रत्येक पात्यात शुद्धता आहे
सळसळण्यातून मंजुळ ध्वनी तरंगतो आहे
हे जीवनाच्या सुंदरतेचे अंश आहेत,
माहित नसलेल्या अदृश्याची ओळख करतात.

सूर्याची धूप आणि वाऱ्याचा मुलायम स्पर्श
हिरवळ त्यात रमलेली आणि झालीय उबदार
दररोज एक नवा रंग जणू तिच्यावर उतरतो,
सूर्याच्या प्रकाशात, तिचा नवा प्रारंभ होतो.

माझी नजर विस्मयाने भरलेली
माझ्या मनाला शांती लाभलेली
सूर्यप्रकाशाचा उबदार स्पर्श हिरवळीला होत असतो,
जीवनाचा नवा संकेत मिळत असतो.

--अतुल परब
--दिनांक-25.12.2024-बुधवार.
===========================================