आयुष्याने माझ्या वेदनेवर एक अद्भुत उपाय सुचवला-

[Atul Kaviraje]

"आयुष्याने माझ्या वेदनेवर एक अद्भुत उपाय सुचवला,
त्याने मला सांगितले की वेळ हे औषध आहे आणि मी माझ्या इच्छा टाळल्या."

श्लोक १:

जीवन हळूवारपणे कुजबुजले, एक सुखदायक उपचार,
वेदनेवर एक उपाय, साधा आणि शुद्ध.
त्याने मला सांगितले की वेळ, एक दयाळू उपचार करणारा,
माझे हृदय बरे करू शकतो आणि माझे मन शांत करू शकतो.

अर्थ:

जीवन आपल्याला वेळेच्या स्वरूपात उपचार देते. वेळेत जखमा भरण्याची आणि त्रासलेल्या मनाला स्पष्टता देण्याची शक्ती आहे.

श्लोक २:

कालांतराने, जखमा कमी होऊ लागतील,
वेदना कमी होतील आणि आनंद आक्रमण करेल.
उत्तर जलद इच्छांमध्ये नाही,
पण काळ हळूहळू प्रेरणा देतो म्हणून धीरात आहे.

अर्थ:
उपचार हळूहळू आणि स्थिरपणे येतो. ते घाईघाईने किंवा इच्छांचा पाठलाग करण्यात नाही, तर वेळेची जादू करण्यासाठी वाट पाहण्यात आहे.

श्लोक ३:

मला जे हवे होते ते मी सोडून दिले,
कारण इच्छा आगीसारख्या असतात, नेहमी मागे पडतात.
एकेकाळी माझ्या आत्म्याला ग्रासलेली ती तळमळ,
आता हळूहळू, काळ मला पूर्ण करू लागतो.

अर्थ:

इच्छा अनेकदा अंतहीन तळमळ निर्माण करतात आणि आपल्याला जाळून टाकू शकतात. त्यांना सोडून देऊन, काळ पोकळी भरून काढू लागतो, आपल्याला तुकड्या-तुकड्याने बरे करतो.

श्लोक ४:

शांततेत, मी जीवनाचा सल्ला ऐकला,
वेळेचे अनुसरण करणे, किंमत सोडून देणे.
इच्छा क्षणभंगुर असतात, त्या फक्त कलह निर्माण करतात,
पण वेळ, नदीप्रमाणे, जीवनात शांती आणते.

अर्थ:

कविता सुचवते की इच्छा अनेकदा संघर्ष आणि वेदनांना कारणीभूत ठरतात, तर वेळेला स्वीकारल्याने आपल्या जीवनात शांती आणि शांती येऊ शकते.

श्लोक ५:

वेळ घाई करत नाही, तो कृपेने फिरतो,
हृदयाला बरे करून, तो त्याचे स्थान शोधतो.
म्हणून, मी माझ्या इच्छांना शांत विश्रांती दिली,
आणि वेळेला मला काय सर्वोत्तम आहे ते दाखवू द्या.

अर्थ:

वेळ नैसर्गिकरित्या, त्याच्या गतीने फिरतो आणि उपचार आणतो. आपल्या इच्छांना विश्रांती देऊन, आपण वेळेला त्याच्या स्वतःच्या सौम्य पद्धतीने काम करू देतो.

श्लोक ६:
शांत क्षणांमध्ये, मी विश्वास ठेवायला शिकलो,
तो काळ जखमा बरे करेल, न्याय्य आणि न्याय्य.
माझ्या इच्छा मावळत्या सूर्यासारख्या फिक्या पडल्या,
आणि काळाच्या मऊ स्पर्शाने मला संपूर्ण, अपूर्ण बनवले.

अर्थ:

वेळेवर विश्वास ठेवल्याने उपचार होतात. ज्या इच्छा एकेकाळी आपल्याला ग्रासत होत्या त्या नाहीशा होतात, ज्यामुळे उपचार आणि वाढीसाठी जागा राहते.

श्लोक ७:

आता मी धीराने जगतो, आता घाई करत नाही,
वेळेने मला शिकवले आहे आणि प्रेम स्वीकारले आहे.
कारण जीवनाचा उपाय सोपा आणि स्पष्ट आहे,
वेळ आली आहे आणि मी आता भीतीने जगत नाही.

अर्थ:

शेवटच्या श्लोकातून असे दिसून येते की संयम आणि वेळेवर विश्वास हे अंतिम उपाय आहेत. कवी आता भीतीशिवाय जीवन आणि त्याच्या उपचार प्रक्रियेला स्वीकारतो.

चित्रे आणि इमोजी:

🕰� घड्याळ (वेळेचे प्रतीक)
💔 तुटलेले हृदय (वेदना दर्शविते)
🌱 वाढणारी वनस्पती (उपचार आणि वाढीचे प्रतीक)
🔥 आग (जळणाऱ्या इच्छा)
🌊 नदी (वाहणारा वेळ आणि उपचार)
🦋 फुलपाखरू (परिवर्तन)
🕊� कबुतर (शांती)
🌅 सूर्यास्त (इच्छा नष्ट होणे)

--अतुल परब
--दिनांक-04.07.2025-शुक्रवार.
===========================================