घरकुल

Started by Saee, September 06, 2011, 06:43:47 PM

Previous topic - Next topic

Saee

होते ढगाळ ढगाळ
डोई वरचे आभाळ,
त्यावर छटा निळी निळी
दिसे मोरपिसापरी.

वाहे एक एक झाड
चिमण्या पाखरांचा भार
आणि लवलवतात
तीथे पानावर पान

कवी आगळा वेगळा
बसे त्याच झाडा खाली
खाली त्याचा खेळ चाले
बरसे ढग वरतुनी

वाट भिजरी भिजरी
लांब लांब पसरते
इंद्रधनुष्याची स्वारी
नभावर उतरते

होते संध्या जसजशी
थांबे पावसाच्या धारा
जणू पावसाला सुधा
असे परतायचे घरा

कवी पाखरांच्या सवे
परततो विसाव्याला
उभा असे झाड तिथे
सावलीच्या आडोश्याला

म्हणे झाड मी बैरागी
मला कोणी न सोबती
मला घरटे हि नसे
माझे जीवन एकाकी

आहात भाग्यवान तुम्ही
म्हणे झाड मनोमनी
तुम्हा घरकुल आहे
मागे परतण्या साठी

केदार मेहेंदळे

आहात भाग्यवान तुम्ही
म्हणे झाड मनोमनी
तुम्हा घरकुल आहे
मागे परतण्या साठी


sundar kalpna...

Saee


amoul

kya baat hai ......... khup chhan  aaahe kavita............

Saee


Mandar Bapat



GANESH911

saee atishay chan kavitaa,aashay atyant sundar ,khupach aavadali,keep it up  :)

Amolshashi

khup chan kavita ahe... anakhin kahi asatil tar post kar na,  anakhin ek vicharayache hote tuzi hi kavita mi facebook la upload keli tar chalel ka???  please reply.

मिलिंद कुंभारे

खूप छान!

म्हणे झाड मी बैरागी
मला कोणी न सोबती
मला घरटे हि नसे
माझे जीवन एकाकी

आहात भाग्यवान तुम्ही
म्हणे झाड मनोमनी
तुम्हा घरकुल आहे
मागे परतण्या साठी  :)