ती सांज रंगलेली

[dhanaji]

अशोक गोडबोले  यांची मला आवडलेली एक कविता पोस्ट करत आहे


ती सांज रंगलेली धुंदीतल्या क्षणाने
चोरून प्रीत नेली ओठातल्या स्मिताने

वारा उनाड वाहे उडवीत कुंतलाना
नजरेस रोखलेल्या स्वप्नास झाकताना

काठावरी झर्‍याच्या एकांत स्वर भुकेला
तरुसावल्या सलीली निशःब्द सोबतीला

हातात हात दोन्ही गुंफून बोलण्यास
ते ओठ विलग होती शब्दास शोधण्यास

परिते मुकेच राहे पहिलेच प्रेमगान
डोळ्यात धृवपदाच्या ओळी निळ्या लिहून

सोडून कर कधी ती गेली मला कळेना
तो स्पर्श अमृताचा दिक्कालही पुसेना

ती सांज गाजलेली आषाढ घनरवाने
मेघास गुपीत माझे कथिले महाकवीने

काठावरी झर्‍याच्या वाहे अजून वारा
उडवीत आठवांचा वेडा खुळा पसारा

--अशोक गोडबोले