🕉️ श्रीमद्भगवद्गीता - तिसरा अध्यायः कर्मयोग - श्लोक १० 🕉️-2-💐🙏🌟💫✨🔥🌷🌺🌸

[Atul Kaviraje]

तीसरा अध्यायः कर्मयोग-श्रीमद्भगवदगीता-

सहयज्ञाः प्रजाः सृष्ट्वा पुरोवाच प्रजापतिः।
अनेन प्रसविष्यध्वमेष वोऽस्तिवष्टकामधुक्।।10।।

३. समारोप (Samarop): कर्मबंधनातून मुक्तीचा मार्ग
भगवान श्रीकृष्ण या श्लोकात हे स्पष्ट करतात की, कर्म हे बंधनाचे कारण न होता मुक्तीचे साधन कसे होऊ शकते.

जो मनुष्य यज्ञाच्या भावनेने कर्म करतो, म्हणजेच फळाची आसक्ती न ठेवता, कर्तव्य म्हणून कर्म करतो, त्याला त्या कर्माचे पाप लागत नाही.

यज्ञ ही जीवनपद्धती: सृष्टीचे चक्र सुरळीत चालू ठेवण्यासाठी यज्ञाची कल्पना आवश्यक आहे.

यज्ञाने देवता (निसर्गशक्ती) संतुष्ट होतात.

देवता संतुष्ट झाल्यावर मानवाला आवश्यक गोष्टी (पाऊस, अन्न) देतात.

मानव त्या गोष्टींचा उपभोग घेऊन पुन्हा यज्ञ करतो.

हे चक्र अखंड चालते.

या श्लोकाचा अंतिम संदेश हा आहे की, जीवन हे एक निरंतर समर्पण आहे. जो देतो, त्यालाच मिळते. जो फक्त घेतो, तो या चक्राचे उल्लंघन करतो आणि दुःख भोगतो.

४. निष्कर्ष (Nishkarsha): सारांश
हा श्लोक 'कर्मयोग' या तत्त्वज्ञानाचा आधारस्तंभ आहे. तो आपल्याला शिकवतो की:

मनुष्याचे मूळ कर्तव्य यज्ञमय कर्म आहे.

यज्ञ म्हणजे निःस्वार्थ सेवा आणि समर्पण होय.

या यज्ञाद्वारेच मानवी जीवनाची भरभराट आणि प्रगती शक्य आहे.

निःस्वार्थ कर्म हेच आपल्या सर्व इच्छा पूर्ण करण्याचे सामर्थ्य ठेवते.

या श्लोकानुसार आचरण केल्यास मनुष्य केवळ स्वतःचाच उद्धार करत नाही, तर तो संपूर्ण सृष्टीच्या संतुलनामध्ये आपले योगदान देतो.

💐🙏🌟💫✨🔥🌷🌺🌸🌼

--संकलन
--अतुल परब
--दिनांक-16.11.2025-रविवार.     
===========================================