आई

[bhanudas waskar]

आई
आईवर आज कविता सुचत नाही
तिच्या शिवाय माझे जीवन काहीच नाही
ती आहे तर सर्व काही आहे
आणि ती नाही तर काही ही नाही

तिच्या शिवाय जीवन व्यर्थ आहे
तिच्या मुलेच माझे अस्तित्व आहे
तिनेच मला या जगी आणले आहे
तिनेच मला लहनाचे मोठे केले आहे

लहानपनी मऊ भात भरविले
तिनेच मला चालायला शिकविले
चालताना पडल्यावर तिच्या डोळ्यांतुन अश्रु यायचे
आपल्याला लागल्याने तिने रडायचे

आपण मात्र हसल्यावर तिने  डोळे हळूच पुसायचे
मग तिने आपल्याला जवाल घ्यायचे
गालावर दोन पापे घ्यायचे
कढेवर आपल्याला सर्वत्र फिरवायचे

बालापनीचे दिवस कसे जातात हे तिलाच नाही कलायचे
मोठे झाल्यावर मात्र आपण तिला विसरायचे
तिला फ़क्त आपण त्रासच द्यायचे
म्हातारपनी मात्र तिला वा-यावर सोडायचे


************भानुदास*************
[/b]

[mayu nakhate]

very nice poem. i like