अगदी द्विधा अवस्था झालीय माझी,
मला सावरकरही पटतात आणि गांधीसुद्धा,
एका ठराविक वाटेपर्यंत दोघंही एकाच मार्गाने चालतात तोवर ठीक असतं,
पण, एखाद्या विशिष्ठ वळणावर दोघंही आपला मार्ग बदलतात,
माझी खरी ओढाताण तेव्हा होते.
माझी लायकी या दोघांबरोबरही चालण्याची नाही,
मी फक्त माझी सोय बघत असतो आणि आजवर तेच करत आलोय.
खरतर यांच्या नुसत्या सावलीखाली आपलं अख्ख विश्व विश्रांती घेईल,
कारण त्यासाठी यांनी कोटी कोटी तेजाचे सूर्य त्यांच्या ज्ञानात, कर्मात रुजावलेयत.
त्यामुळे यांची सावली काय हे स्वतः एकप्रकारे सूर्य आहेत,
आणि त्या प्रकाशात आपण जगत आहोत डोळे बंद करून,
कारण उघड्या डोळ्यांना तो प्रकाश सहनच होणार नाही,
ना सावरकरांचा ना गांधींचा.
......अमोल
