मी शंखशिंपले रे, वाळूत वेचणारा
मोती तळी टपोरे, मज देईना किनारा
गाता न ये सुरेल, घालीन गोड शीळ
ठेका समेवरील ,चुकुनी न गाठणारा
रचिले न प्रेमगीत, केली उदंड प्रीत
हृदयातले गुपीत, हृदयात ठेवणारा
गगनी न घे भरारी, राहे उभाच दारी
घेऊन एकतारी, वारीत नाचणारा
येऊन पंढरीत, जाता न मंदिरात
कळसास फक्त हात, जोडून परतणारा
हरिनाम गोड वाचे, घेईन मी फुकाचे
परि तत्व ना तयाचे, जन्मात जाणणारा
जाणे न वेदगीता, ना पाहिले अनंता
येऊन शरण संता, चरणी विसावणारा
Kavi : अशोक गोडबोले, पनवेल.
