का कळत नाही, पण हल्ली मन थोड controlle झालय . प्रेम या शब्दातला जिव्हाळा थोडा कमी झालाय प्रेम, प्रेम, प्रेम, बस झाल आता .
अरे एखादी गोष्ट आयुष्यात आपली होणारच नाही मग त्या गोष्टीचा विचार वारंवार का.
तिलाही माहिती आहे की ती माझी होऊ शकत नाही आणि मलाही माहिती आहे मी तिचा होऊ शकत नाही दोघांची गत अशी झालेली आहे. जस आल्वाच पान आंणि त्यावरचा थेंब , स्पर्श होऊ शकेल पण एक जीव उभ्या जन्मात नाही.
माझ्या मनातल्या भावना तिच्या मनात कघीच पोहचाल्यत आणी तिच्या मनातल्या भावना माझ्या मनात पोहचल्यात. दोघांच्या भावनेत प्रेम आहे हे दोघनाही माहिती आहे. पण या भावना स्पष्ट का होत नाहीत . नाही ते कघीच होणार नाही ,त्या मागे एकच कारण असाव दोघांनाही एकच बंधनाने जखडून ठेवलय ……..संस्कार .
माझ्या लाडलीला लहानाच मोठ केले ,पोरीने जे मागीतल ते बापान पुरावल , पण शेवटी काय माजी पोरगी पलुन गेली . रस्त्यानी जाताना बायकांची होणारी ती कुजबुज ही बघ हीच पोरगी पलुन गेली त्या दिवशी अशा यातनेने माझ्या मायेच्या कालजाला चीरा पडू नयेत म्हणुन ...
पोराला लहानाचा मोठा केला , स्वतः फाटकी गंजी घातली पण पोराच्या कपड्याची इस्त्री कधी चुकवली नाही .
अरे काय नाही केल माझ्या बापान माझ्यासाठी स्वतःच्या पोठाची खलगी केली , पण मला या लेकाला computer engeeniner बनवल , बापान एकच मगितल माझ्याकडे पोरा आपल्या जातिचीच पोरगी कर हा लेका .आयुष्यात एकच गोष्ट मागितली बापान आनी मी तीही पूर्ण करू नये.
खरच संस्कार म्हणजे बंघन ………….नाही
संस्कृती जपण्यासाठी दोन जिवांचा लागलेला लअला म्हणजे संस्कार आनी मग या लळ्या पुढे बाकी सर्वच गोष्ठी स्वः आणि मग आम्ही म्हणतो आमच्या नशिबात प्रेमच नाही
- माझा एक मित्र अज्ञात .........................................................
