पाऊस...
एक दिवस
धो-धो कोसळणारा
बेभान पाऊस,
चिंब ती चिंब मी
तरी भिजवतोय पाऊस...
हातांचा हातांना
ओठांचा ओठांना
अजाणता स्पर्श,
जाणवला तिला
जाणवला मला
मनातल्या मनात
मनाला होतोय हर्ष...
मी कविता करतोय
ती गाणं गुणगुणतेय
जुगल बंदी सुरु आहे,
तो शांत कसा राहील
ढगातुन कडकडाट
गडगडाट विजांचा
पाण्याचं तान घेणंही सुरु आहे...
ती ही तिथेच
अन् मी ही तिथेच
जागा सोडून कुणी हलत नाही,
दिवस सरून
अंधारल्या रात्री
घरी तर जायचंय
पण पावलं मात्र चालत नाही...
असाच पाऊस नेहमी येत राहो,
भिजवून मनाला
चिंब करून जावो...
थकून भागुन शेवटी
निघून गेला पाऊस
त्याची घरी कुणी वाट पाहतंय,
माझ्यापाशी ती
तिच्यापाशी मी
कसले घर... आणि कुणाचे...?
आम्हाला दुसरं कुठे काय आठवतंय....
असाच पाऊस
नेहमी येत राहो,
भिजवून मनाला
चिंब करून जावो...
------------मनोज
१५।५।२००९
