रम्य ही पहाट
फुललेली रानवट
तुझे झाले स्मरण
स्थिरावले सारे क्षण
मग हरपून भान
मन झाले गं उधाण.........
रूप गोजिरे सोनेरी
कुरवाळ सांभाळून
प्रतिबिंब देखणे
निहारतो दर्पण.............
सूर्याचे किरण
छेडी गवाक्षातून
दैवाची नवलाई
दिसे तुझ्या रूपातून................
गुलाबी लज्जा ही
थिजे नाजूक मुखावर
जशी सरिता वाहते
समावाण्या सरोवर.............
साधे वागणे असे
जणू वासरू गाईचं
प्रेम ओथंबून वाहते
ओठांतील शब्दातून ...........
-राकेश
