तू गेली मला सोडून ढगांत
दैवाचे भाग्य आहे
विरह आला नशीबी
हे माझे दुर्भाग्य आहे
तुझी सावली घरात राहावी
म्हणून दिवा तेवत ठेवला आहे
साथ देत एका हुंदक्याची
काळीज माझं जळत आहे
साद घालता तुला कधी
नजर पडते दिव्यावरती
आठवणीच्या अंधारात मग
सांज बुडते क्षितिजावरती
तुझ्या दिव्याच्या उजेडात
आकाशाला जाग आली
रात्रभर जागून माझ्या डोळ्यांत
रात्रीलाही आता झोप आली
