आताशा नवा छंद जोपासलाय विसरन्याचे,
सर्व विसरलोय मी आपल्यातले,
प्रत्येक कविता लिहिले होते मी जे तुझ्यावर,
प्रत्येक शब्द मी जे तुला बोललेलो,
वा प्रत्येक शब्द जे तू मला बोललीस,
किव्हा नाही बोललीस,
अशी ती वाट जिला स्वतहाचे अस्तित्व नव्हते,
होते ते फ़क्त त्यावर आपल्या पाउलखुणा,
स्पर्ष जे मी तुला माझ्या डोळ्यानी केलेले,
तुझी ती चोरटी नजर जी मला घोर लावत असे,
तुझे ते हसने जे जगने शिकवत असे,आणि......
ते सर्व जे मनी साचले होते,
जे डोळ्यात गोठले होते,
तेहि तर विसरलो आता मी.....
फ़क्त विसरायचे राहीले एकच,
मला काय-काय विसरायचे होते ते....
आणि आपण विनलेल्या आठवणी....
