काहीसे आशय असलेले,काहीसे निराशय,
जगने म्हणजे,जिवंत रहाण्याचे पोकळ बहाणे...
मावळतिचा सूर्य, हरवलेली वाट,आणि सोबत जंगले घनदाट,
तरीही पुसट होत चाललेल्या वाटेवर,
असेच चालत रहाने,
जगने म्हणजे,जिवंत रहाण्याचे पोकळ बहाणे...
भर वादळी सागरात,नौकेत सागर तरंगत असताना,
सुटत जाणारया हाताला घट्ट पकडले,
आणि हां स्पर्श अनोलखी वाटला म्हणून ...हाताचा कोष सुटने,
जगने म्हणजे,जिवंत रहाण्याचे पोकळ बहाणे...
स्वताच्याच घराचा पत्ता आपण,परक्याना विचारतो,
शहरभराच्या वाटा आपण वेड्यागत भटकतो,
आणि...तरी स्वतहाला म्हणवतो स्मरण गमावालेलो... शहाणे,
जगने म्हणजे,जिवंत रहाण्याचे पोकळ बहाणे...
