« on: February 16, 2011, 03:29:46 PM »
आता जरासे कोठे
अश्रू झाराया लागले,
उरी दबलेले हुंदके
आत्ताच बोलाया लागले,
प्रश्नांचा भडीमार तो ,
मी प्रश्नातच गुरफटलेलो,
प्रश्नच का जीवनी,
उत्तर मिळाय लागले,
स्वप्न ते बेचिराख ,
पहिले कुण्या काळी,
रात्र ती वैरयाची ,
जागेच राहावे लागले,
सोडताना ती वाट,
मनी वादळे होती उठली,
नि परतुनी पाहतानाही,
स्वतःशीच भांडावे लागले,
अंधार माझ्या झोपडीत ,
अन इच्छा ती उजेडाची,
इच्छापायीच त्या लोकहो,
स्वतः जळावे लागले.
फिरोज मिर्झा....
« Last Edit: April 18, 2011, 12:27:03 PM by firoj mirza »
Logged
