तू नसते तेव्हा
सण नेहमीच येतात तू मात्र कधीतरीच
मी आनंदी असतो तुझ्या आगमनाने
सारेच काही बदलते तुझ्या अस्तित्वाने
तू नसते तेव्हा असते सोबत व्याकूळ मन
एकले पणाच्या भावनेत चाले मनाचे रुह्दन
सर्व सुख भोगूनही मी असतो निर्धन
तो येतेस आणि घर हसू लागते
बकुळीची वेल अल्लद फुलू लागते
झाडाआडून कोकीळ कुहू कुहू गावू लागते
माझ्या मनाचा कोपरा सुखवून जातो
माझ्या नकळत मी प्रेम गीत गातो
मागील घटना मी क्षणात विसरून जातो
तू नसतानाची खिन्नता हरवू पाहतो
तुझ्या नजरेन माझ्या जखमा भरतात
तुझ्या गालावरच्या खळ्या मला हेच सांगतात
गत घटना म्हणून मी गाडून टाकतो
तुझ्या आसवांशी माझे नाते जोडून टाकतो
एकलेपणाचा मांड मी तक्षनीच मोडून टाकतो
मंगेश कोचरेकर
