ओम साई
“त्यांनी दिलेलं जीवन एकदा…!!” चारुदत्त अघोर (२४/३/११)
रोज पडत्या स्वप्ना पलीकडे,डोकावून पहायचं आहे,
कधीच न पाहिलेल्या गावी,एकदा जाऊन बघायचं आहे;
पानगळीत झाडाला,हिरव्या आशेनं हाताळायचं आहे,
त्यांनी दिलेलं जीवन,एकदा जगून बघायचं आहे...!
वाळवंटातही तळ,साचवून पहायचं आहे,
उन्हाळ्यातही,एकदा गारठवून बघायचं आहे;
पावसाळी पडत्या थेंबी,मन ओलावून टाकायचं आहे,
त्यांनी दिलेलं जीवन,एकदा जगून बघायचं आहे...!
लेखन वळवता न येणाऱ्या हातानी,चित्र रेखाटायचं आहे,
यमक न जुळणाऱ्या शब्दांनी,काव्य रचायचं आहे;
स्वर अज्ञाती,एकदा गाणं गायचं आहे;
त्यांनी दिलेलं जीवन,एकदा जगून बघायचं आहे...!
अशिक्षित अभ्यासी,परिक्षी बसायचं आहे,
शून्य न समजलेल्या स्मरणी,शम्भारानी गुणायचं आहे;
कधीच न वाचल्या नाटकास,दिग्दर्श्वून बघायचं आहे,
त्यांनी दिलेलं जीवन,एकदा जगून बघायचं आहे...!
सरळ रुक्ष केशी,प्रेम कुरळून बघायचं आहे,
अरसिक अंगी,शृंगारी शहारायाचं आहे;
अ-समवेदनीत,शारिरी चेतावायाचं आहे,
त्यांनी दिलेलं जीवन,एकदा जगून बघायचं आहे...!
कायम तळी असल्या स्वतःस,सागरी पोहायचं आहे,
दूर दूर पठारीत जीवनास,शिखरी उंचावायचं आहे;
दलदलीत आयुष्य मातीस,कधी वाळवंटायाचं आहे,
त्यांनी दिलेलं जीवन,एकदा जगून बघायचं आहे...!
कर्म-कठोरीत वृत्तीस,हळवाऊन पहायचं आहे,
कोरड्या पापणीत डोळ्यांना,अश्रवून बघायचं आहे;
एकटेपणाला एकदा,सखावून पहायचं आहे,
त्यांनी दिलेलं जीवन,एकदा जगून बघायचं आहे...!
खुर्चीत विसावत्या डोक्याला,एकदा मांडावयाचं आहे,
बेवारस श्वासाला,कधी पदरीत उबवायचं आहे;
खपलीत ओठांना एकदा,ओठावून ओलावायाचं आहे,
त्यांनी दिलेलं जीवन,एकदा जगून बघायचं आहे...!
सुन्या हाती कुणाला,लोभावून बघायचं आहे,
विशाल छाती कुणाला,डोकावून पाहायचं आहे;
एकल्या रजनीस दुजावून,चंद्री रात्रायचं आहे,
त्यांनी दिलेलं जीवन,एकदा जगून बघायचं आहे...!
काटेरी जीवनाला कधी,पिसावून बघायचं आहे,
थकल्या देही सख्या खांदी,विसावून पहायचं आहे;
कायम जागृत असल्या नेत्रास,शांत झोपायचं आहे,
त्यांनी दिलेलं जीवन,एकदा जगून बघायचं आहे...!
चारुदत्त अघोर (२४/३/११)
