रुणझुणत राहिलो, किणकिणत राहिलो,
जन्मभर मी तुला " ये " म्हणत राहिलो !
सांत्वानांना तरी ह्रदय होते कुठे ?
रोज माझेच मी मन चिणत राहिलो !
ऐकणारे तिथे दगड होते जरी,
मीच वेड्यापरी गुणगुणत राहिलो !
शेवटी राहिले, घर सुनेच्या सुने...
उंबऱ्यावरच मी तणतणत राहिलो !
ऐनवेळी उभे गाव झाले मुके,
मीच रस्त्यावरी खणखणत राहिलो!
विझत होते जरी दीप भवतालचे,
आतल्या आत मी मिणमिणत राहिलो!
दूर गेल्या पुन्हा जवळच्या सावल्या,
मी जसाच्या तसा रणरणत राहिलो!
मज न ताराच तो गवसला नेमका ....
अंबरापार मी वणवणत राहिलो!
-------- सुरेश भट -----------
