यार.
उचल्यांचा जरी तो बाजार होता.
एकमेका तयांचा मोठाच आधार होता.
लुटले जरी तयांनी घर माझे कष्टाचे
मानतो तरीही आदर्श तो शेजार होता.
वागू नये तसा वागलो मी त्या क्षणांना
होय मी पाळलेला वृथाचा अहंकार होता.
जाळून टाकल्या आता सा-या आशा आकांक्षा
जीवंत राहीलो मानतो मी उपकार होता.
चालला कुठे संकटांनो सोडुन एकट्याला
मतलबी दुनियेत तुम्हीच माझे यार होता.
प्रल्हाद दुधाळ.
........काही असे काही तसे!
