कातरणी

[Mangesh Kocharekar]

कातरणी

गेले ढग विरूनिया झाले आकाश मोकळे
  लगबग झाली सुरु भात पिकुनी वाकले
     शेत बांधा -बांधावरी आता पडती पावले
     दव  पिवूनिया तृप्त माळरान ते माजले
   आले गवताला भाले कसे गवतही फुले ?
   वाट अडवून माझी अंग चिंब चिंब केले
     दव बिंदूचे आरसे झाड वेळी पानावरी
     त्यात अडकती पहा कसे किरण सोनेरी
   त्याची प्रभा हि  फाकते इंद्रधनूची बिलोरी
    थेंब धरावया गेलो घरंगळे  भुईवरी
       पदचिन्हे उमटती रोज पायवाटेवरी
       क्रिडा  गाण्डूलाची  चाले सकाळच्या पारी
  शंख सोबत घेउनी पहा फिरे कशी गाय
   तिच्या जीवाचा रक्षणा करी भगवंत सोय
       परी कृषकाला कोठे मिळावी उसंत
      पिक आणावया घर सान राबतात हात
  दीप लावूनी खळ्यात तिने पूजालाग देव
   म्हणे धन्लक्ष्मि मते घर सुखशांती ठेव
       गंध धुपाचा पसरे सार्या शेता_भातातून
      विळा  सरसर चाले मिले साथ गीतातून
फुले उडदाचे पिक निळ्या फुलांची ती शोभा
  माकडांना हकुनी कशा जपायच्या शेंगा ?
                मंगेश कोचरेकर
     

[केदार मेहेंदळे]

chan kavita