धांदल

[Mangesh Kocharekar]

         धांदल
चार मास गेले पावसाच्या धांदलीत
मन माझे  वेडावले काल रात्रीच्या स्वप्नात
कसे  न  कळूनी आले  प्रीतीच्या  धुंदीत
झिम्माड हा पाऊस मन नाचे बेहोशीत
             कधी फुटला अंकुर ते कळेना बीजास
            नादावले कसे बीज मिळता मातीचा तो स्पर्श
           गर्भातूनी कसा घेई कळेना बीज श्वास
           अंतरंगी बीजाचा या किती मोठे ते धाडस ?
रोज घेतसे बाळसे फुटे नवीन पालवी
धीट पण गाली हसे त्यस खेळाया बोलवी
बीज गळुनिया गेले पाले गेली खोलवर
साने ते तान्हुले मज वाटते अबोल
                आली फुळूनिया काय थोडी मना वाटे लाज
               स्वतः चोरूनिया पाही घडे बदल जो रोज
               शरीरास कसा चढे नित्य नवा साज
               माझ्या तान्हुल्याला येई कसा मातेचा अंदाज
अंग अंग मोहरले कांती श्वेत लाल झाली
गर्भाच्या भरण माझी चाल मंदावली
अन चोर पावलांनी स्वारी खोलीत आली
मिठीत अलवार सुखाची झिंग आली
      मंगेश कोचरेकर

[Shrikant R. Deshmane]

surekh mangeshji...

[Mangesh Kocharekar]

dhanyvad , kavita kunalatari  aavdli mhanje nave shabd algad jalm ghetat.