स्पर्श न करतो मदिरेला...

[Sadhanaa]

नका नका रे लावू कलंक   
  म्हणू  नका मी दारू पितो
नेत्र हे माझे धुंद परि 
  मदिरेच्या न थेंब शिवतो ।
लटपटतात पाय ते माझे 
  भास होतसे झिंगण्याचा
परि न धरला हात कधी 
  पेला भरला मदिरेचा ।
दिसताच प्रियेचा सुंदर
  मुखडा  नेत्र माझे धुंदावती
अन स्पर्श सुखानेच तिच्या 
  पायातपाय घोटाळती ।
येउनी जाते प्रिया जेव्हां 
  धुंद होऊनी मज पाशांत
मादकता ती दिसते तुम्हां   
  माझ्या दोन्ही नेत्रात ।
नयनात आहे तेज सखीच्या 
  असंख्य कोटी तारकांचे
श्वासात तिच्या गंध दरवळे
  गुलाब चाफा बकुळ फुलांचे ।
का न व्हावे धुंद तन-मन
  अश्या सखीच्या सहवासात
का न जावे विसरुनी जगाला 
  अश्या प्रियेच्या सान्निध्यात ।
मिळेल का अशी धुंदी 
  कधी मदिरा प्राशनाने
होईल काया कंपित अशी
  कितीही जहाल मदिरेने ।
म्हणुनी विनवितो पुन्हां पुन्हां 
  कलंक लावू नका मला
दिसतो झिंगल्यावाणी मी जरी 
  परि स्पर्श न करतो मदिरेला ।।     रविंद्र बेंन्द्रे
कविता चित्ररुपात पहायची असल्यास ...
Please click on this
http://www.kaviravi.com/2013/01/love-poem_25.html
 

[Ankush S. Navghare, Palghar]

Sadhnaji chan kavita ahe.

[Sadhanaa]

thanks
Sadhana

[केदार मेहेंदळे]

kyaa baat hai