विसावा

[kumudini]

विसावा
कुमुदिनी काळीकर

शाल निळ्या आभाळाची
पांघुरून धरा झोपली होती
चंद्रकोर आभाळाची अंगाई
तिजला गातच होती
त्यां मंद समीरची
साथही तयाला होती
हलकेच हलुनी वेली
कुरवाळीत तिजला होती
ती क्लांत शांत धरित्री
सुख स्वप्ना पाहत होती
अरुणाच्या किरणांनी
उजळली जेधवा प्राची
सुस्नात होऊनी धरती
सामोरी त्याला गेली

[केदार मेहेंदळे]

va va