कोण आहे कोणाचे आधार नसलेल्या मनाचे

[tejam.sunil@yahoo.com]

या वाहणाऱ्या वार्यासंगे
का झोंबतो एकांत मला
लाडिक लचके देत
का छळतो हा सारखा मला

इकडे तिकडे शोधू लागतो
आधार नसतो माझा मला
खूप प्रयत्न करून सुद्धा
परका होतो मी स्वताला

रोमांचल सार अंग माझ
अश्रूत रडतो प्रत्येक क्षणाला
शहारा तो कातील अदा
वाया जातो सारा प्रयत्न माझा

का कोण जाने कोणास ठाऊक
काय झाले या वेड्या मना
भाऊक सारी दुनिया हि
कोण आडोसा देत नाही काही क्षणाला

येउन तडक बिलगली आठवण
आता कसे विसरू माझे मला
लपण्यास नाही जागा कुठे
या जगानेच केले पोरके मला

आता आवरून घेतो अश्रू माझे
पुन्हा लाडिक हसला चेहरा माझा
दुखाचा ढीगोर्यातून
मुखवटा घातला मी ह्स्याच्या

@ सुनिल

[santoshi.world]

nice .... shevatache kadave khup avdale

[मिलिंद कुंभारे]

आता आवरून घेतो अश्रू माझे;
पुन्हा लाडिक हसरा चेहरा माझा!
दुःखाच्या ढिगोरयावर;
मुखवटा चढवला मी हास्याचा!

ओळी आवडल्यात!
असाच प्रयत्न करीत राहा! नवनवीन कविता लिहित रहा!