हसता मी

[विक्रांत]

हसता मी तू हसावे 
अशी अपेक्षा नव्हती
काय करू समोर तू
अन हाती फुले होती

मध्यरात्री प्रकाशाची
पालखी निघाली होती
वाहण्याची खांद्यावरी
भोयास सक्ती नव्हती

हा भाव जीवास होता
संपेल प्रतीक्षा खोटी
कळले तया कधी ना
बस येणार नव्हती

विक्रांत प्रभाकर