खोटा झाला मानुस..

[SONALI PATIL]

             खोटा झाला मानुस...
विट आला प़ंपंचाचा ।
सगळी सोडली नाती  ।।
ढोंगच ढोंग भरले आहे ।
उरली कोरडी नाती ।
       कोन कुनाचा नसतो ।
       जो तो पैशाचा चैनीचा असतो ।।
       पैश्या मध्ये तोलू पाहतो ।
       तो माणुस खरा नसतो ।।
खोटे खोटे हसतो क्षणो-क्षणी ।
मनी नसतो प़ेमाचा ओलावा ।।
कधी तुला पाडून मी ।
पाहील हा देखावा ।।
          ढोंगच ढोंग भरले आहे ।
          दुनिया झाली देखावा ।।
श्रिंमंताना भिक घालतो ।
गरीबानां लाथ रे ।।
पाकीट टेबला खाली ।
त्याची होते सोने-चांदी रे ।।
          सत्याचा नाही कैवारी ।
          नाही राहीली दिलगीरी ।।
          खोटा झाला माणुस ।
          खोटी झाली दुनीया रे ।।
स्वार्था साठी सर्व नवस ।
स्वार्था साठी दान -धर्म रे।।
निस्वार्थीपने कधी जगनार माणसा तु रे।।

[navaj]

             खोटा झाला मानुस...
विट आला प़ंपंचाचा ।
सगळी सोडली नाती  ।।
ढोंगच ढोंग भरले आहे ।
उरली कोरडी नाती ।
       कोन कुनाचा नसतो ।
       जो तो पैशाचा चैनीचा असतो ।।
       पैश्या मध्ये तोलू पाहतो ।
       तो माणुस खरा नसतो ।।
खोटे खोटे हसतो क्षणो-क्षणी ।
मनी नसतो प़ेमाचा ओलावा ।।
कधी तुला पाडून मी ।
पाहील हा देखावा ।।
          ढोंगच ढोंग भरले आहे ।
          दुनिया झाली देखावा ।।
श्रिंमंताना भिक घालतो ।
गरीबानां लाथ रे ।।
पाकीट टेबला खाली ।
त्याची होते सोने-चांदी रे ।।
          सत्याचा नाही कैवारी ।
          नाही राहीली दिलगीरी ।।
          खोटा झाला माणुस ।
          खोटी झाली दुनीया रे ।।
स्वार्था साठी सर्व नवस ।
स्वार्था साठी दान -धर्म रे।।
निस्वार्थीपने कधी जगनार माणसा तु रे।।

[navaj]

             खोटा झाला मानुस...
विट आला प़ंपंचाचा ।
सगळी सोडली नाती  ।।
ढोंगच ढोंग भरले आहे ।
उरली कोरडी नाती ।
       कोन कुनाचा नसतो ।
       जो तो पैशाचा चैनीचा असतो ।।
       पैश्या मध्ये तोलू पाहतो ।
       तो माणुस खरा नसतो ।।
खोटे खोटे हसतो क्षणो-क्षणी ।
मनी नसतो प़ेमाचा ओलावा ।।
कधी तुला पाडून मी ।
पाहील हा देखावा ।।
          ढोंगच ढोंग भरले आहे ।
          दुनिया झाली देखावा ।।
श्रिंमंताना भिक घालतो ।
गरीबानां लाथ रे ।।
पाकीट टेबला खाली ।
त्याची होते सोने-चांदी रे ।।
          सत्याचा नाही कैवारी ।
          नाही राहीली दिलगीरी ।।
          खोटा झाला माणुस ।
          खोटी झाली दुनीया रे ।।
स्वार्था साठी सर्व नवस ।
स्वार्था साठी दान -धर्म रे।।
निस्वार्थीपने कधी जगनार माणसा तु रे।।

[प्रतिक कोळगे]

लयभारी