आठवण म्हणजे फक्त तीच असते ............

[प्रशांत दादाराव शिंदे]

पाऊस येतो आभाळ दाटतं
वारा वाहत येतो
बेभान होऊन वेड्यासारखा तोही
नुसताच फिरत राहतो

त्याला कारण एकच असतं
आठवण......
आठवण  अन फक्त आठवणच
ह्या वेदनेचं नाव असतं
कुणाला दिसत नाही  पण
शरीर मात्र खूपच घायाळ असतं ........

होतात वेदना पण काय करणार
ह्यावर मलम लावणारा आपलं असा कुणीच नसतं
मित्र असतात थोडे असतात सोबती
पण ते निघून गेल्यावर हे घर  एकट्याचे
पुन्हा मोकळेच असतं ............

तरी मैफिल जमवतो
थोड्या गप्पा मी हि मारत असतो
पण क्षणात विचार बदलतो
उठतो दोस्त पाहत राहतात
माझ्या ह्या आजाराने तेही त्रस्तच असतात .........

निघतो तिथून जातो तिथेच पुन्हा
जिथे हातात हाथ तिने धरला होता पहिल्यांदा

अन त्या जागेला स्पर्श करून
पुन्हा आठवणी ओल्या करतो

वाटतं ती सुद्धा  माझी आठवण काढत   असणार
तिचं अन माझं नातं कधीच संपलं असतं

तरीही मन मात्र कुणाचाच ऐकत नसतं
आता सारखी चिडचिड होते
म्हणून एकटे राहायला लागलो  ................

ओरडते आईही माझी
अरे विसर आणि उठ तू पुन्हा
मी दाखवत नाही दुख माझे
पण आई मात्र सर ओळखते
चेहऱ्यावरून हात फिरवत
काळजी घे रे म्हणते .....................

आठवणींचे असेच असतं
ती आपली कधीच नसते
दुसर्यांनी आपणांस दिलेली नको असलेली
पण हवीहवीशी गरज असते ............

हीच ती आठवण
आठवण म्हणजे फक्त तीच असते ............
-
©प्रशांत डी शिंदे
दि .१५-०५-२०१४

[arpita deshpande]

आठवणींचे असेच असतं
ती आपली कधीच नसते
दुसर्यांनी आपणांस दिलेली नको असलेली
पण हवीहवीशी गरज असते ............Chan

[प्रशांत दादाराव शिंदे]

thank u arpita