जा मज ,तुझा अंधार देवून

[विक्रांत]

जळू देत स्वप्न वेडे
जीवा भूल घालणारे
अन तप्त उन्हाचे या
भान पुन्हा येवू दे रे

कसे म्हणू सखी तुला
स्वप्न व्यर्थ असते ग
ठरलेला भंग त्याचा
मजला पुन्हा नको ग

ते सुखांचे दिस माझे
गेले कधीच सोडून 
जरा जरा फुले हाती
जातो तुला सोपवून

जा सांभाळून तू सखे
सोबत प्रीत ही घेवून
जातांना पण जा मज
तुझा अंधार देवून

विक्रांत प्रभाकर