दान नशिबाचं.........

[प्रशांत दादाराव शिंदे]

हातातुन सांडलं सारं
सुखानं भरलेलं दान नशिबाचं
डोळ्यांनी चक्क बदलत गेलं

नात्यांनीही दारातच रोखलं आभाळात तेव्हा काळोख दाटला
अन पावसालाही माझे हसु आलं

ना अंगाणात जागा ना
त्या भिंतीआड आपले कुणी
माझं आयुष्यं जसे त्या फुटक्या काचा....

वेचुन घेतल्या जरी त्या कुरुपच आता
जवळ कुणी घेणार नाही म्हणे
काढतील रगात ह्या

डोळ्यांत आला प्राण
अन तो ही उगीच भांडतो आहे

जगुही द्यायचे नाही तुला
मरणही द्यायचे नाही
त्या देवाचा निरोप आलाय
पैसे हातात नसतील जवळ
तोवर तुझ्यावरचं एक लाकुडही जळायचं नाही......
-
©प्रशांत डी शिंदे....
दि.२६/०८/२०१४ ...