तुझी सौभाग्यवती ...........

[प्रशांत दादाराव शिंदे]

ओठांना टोचलं तर राग मानु नको सख्या रे
मी अशीच साधीभोळी
कुठं देऊ मी वेळ सजावया
मला कुठं कळतं फँशन अन नटनंथटनं
मला आपली साडी चोळी बरी रे....
पण प्रेम माझे जाणुन घे
हातातल्या जखमा ह्या
तुझ्या स्पर्शाचे औषध दे

दासी समज तुझी कि तुझीच मी बाहुली
माझ्या दु:खात मागे रहा उभा तु होऊन माझी माऊली
तुच माझं प्रेम तुच आहेे अस्तित्व
तुझ्याच मिठीत होऊ दे बंद डोळे
जाऊ दे मला अंगणातुनी होऊन तुझी सौभ्यग्यवती....
-
©प्रशांत डी शिंदे....
04-11-2014

[सतिश]

सुंदर प्रयत्न केलाय.. कविता बऱ्यापैकी पकड घेतेय..

क्षमा असावी.. पण शेवटच्या तीन ओळी थोड्या अस्ताव्यस्त वाटतात..