रे दु:ख हवेय मज ..

[विक्रांत]

बेभान उद्दाम
भोवऱ्यामधले
पाणी संथ
होत होते
अंग तळाचे
हलकेच अन
डोळ्यांना 
दिसत होते
भलतेच     
तिथे काही
जणू आज
घडत होते
अंगारावर
थर पांढरे
राखेचे
जमत होते 
रे दु:ख
हवेय मज
गढूळ हिरवट
धगधग जी 
जाळील सतत
पुन्हा ढवळले
कडवट अंतर
तिरसट कुत्सीत
काढीत उत्तर
पुन्हा डिवचला
मवाळ अंगार
ठिणग्या घेतल्या
अन अंगावर
त्याचं ओल्या
दुखऱ्या जखमी
मीठ घातले
कठोर होवुनी
सन्न वेदना
देही भिनली
तना मनाला 
चिरत गेली
हेच आहे
माझे जगणे
रात्रंदिनी उरी
तडफडणे

विक्रांत प्रभाकर