दाह फुल

[शिवाजी सांगळे]

दाह फुल

काचेवरून दव थेंब
हलकेच जो घरंगळला,
क्षण सारे विखुरलेले     
आठवुन आले मनाला !

घेऊन दाह फुलायचे
अधीन जीणे पांगारीला,
रंगुनहि तांबुस केशरी
मान त्या नसे पुजेला !

असे ग्रीष्म पानगळ
सोबत एकाकी वाटेला,
तेंव्हा वेदना विरहाची
छळते शुष्क फांदिला !

लाडका प्रियतम मुरारी
भुरळ पाडीतो राधेला,
आर्त सुर तो मिरेचा
व्याकुळ करी संधेला !

©शिवाजी सांगळे